Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w dniu 7 stycznia 2020 r. wydał rozstrzygnięcie w sprawie dotyczącej wprowadzania wód opadowych lub roztopowych pochodzących z powierzchni zanieczyszczonych bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego (sygn. akt: II SA/Kr 1236/19). Sąd rozpoznając skargę od decyzji SKO utrzymującej w mocy decyzję Marszałka Województwa uznał, że nie każde wprowadzanie ww. cieczy bez wymaganej decyzji administracyjnej jest równoznaczne z zasadnością naliczenia opłaty podwyższonej, ponieważ wymagane jest przeprowadzenie szczegółowego postępowania dowodowego i wyjaśniającego.
Rozstrzygnięcie WSA w Krakowie zostało wydane na tle następującego stanu faktycznego. Podmiot odprowadzający wody opadowe lub roztopowe w wykazie zawierającym zbiorcze zestawienia informacji o zakresie korzystania ze środowiska za rok 2017 wskazał ilość odprowadzonych wód opadowych lub roztopowych. Następnie organ w trakcie weryfikacji złożonego zestawienia doszedł do wniosku, że podmiot ten nie naliczył opłaty podwyższonej z uwagi na brak wymaganego pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie wód odpadowych lub roztopowych pochodzących z powierzchni zanieczyszczonych. Wobec braku korekty przedłożonego zestawienia, Marszałek Województwa wszczął postępowanie w przedmiocie wymierzenia opłaty podwyższonej, które zakończyło się wydaniem niekorzystnej dla strony decyzji administracyjnej.
Istotne dla opisanego powyżej stanu faktycznego jest to, że podmiotowi odprowadzającemu wody opadowe lub roztopowe dotychczasowe pozwolenie wodnoprawne wygasało z dniem 31 stycznia 2017 r., natomiast wniosek o wydanie nowego pozwolenia wodnoprawnego został złożony w dniu 5 stycznia 2017 r. W wyniku przedłużającego się postępowania administracyjnego ostatecznie wnioskowane pozwolenie wodnoprawne zostało wydane w dniu 19 sierpnia 2018 r.
WSA w Krakowie wskazał, uchylając zaskarżoną decyzję, na sposób postępowania w przypadku wymierzenia opłaty podwyższonej, która ma charakter sankcji administracyjnej. Zdaniem Sądu:
„W tej sytuacji rzeczą organu II instancji będzie ustalenie i ocena wszystkich okoliczności związanych z brakiem uzyskania pozwolenia wodnoprawnego przez skarżącą w okresie od 1 lutego 2017 r. do 31 grudnia 2017 r., za który wymierzono opłatę podwyższoną. W szczególności organ uwzględni to, kiedy wniosek o wydanie pozwolenia został złożony, czy spełniał ustawowe wymagania, a w razie ich niespełnienia, w jakim czasie braki te zostały usunięte przez skarżącą, czy czas trwania postępowania w sprawie pozwolenia wodnoprawnego spowodowany był okolicznościami zależnymi od skarżącej, w tym czy doszło w nim do opóźnień z jej winy, jak też, czy rodzaj i skala prowadzonej działalności, której dotyczyło pozwolenie, miały wpływ na czas trwania tego postępowania, wreszcie, czy wcześniejsze (bardziej przezorne) złożenie wniosku przez skarżącą miałoby znaczenie dla wydania pozwolenia wodnoprawnego w terminie określonym art. 35 § 1-3 k.p.a.”.
Opisywane orzeczenie wydaje się udzielać wskazówek dla organów administracji, ale również dla podmiotów korzystających z usług wodnych, w zakresie sposobu prowadzenia postępowania administracyjnego związanego z wymierzeniem opłaty podwyższonej. Wskazać trzeba, że opisany wyrok został wydany w oparciu o przepisy Prawa ochrony środowiska, niemniej jednak sposób prowadzenia szczegółowego postępowania dowodowego i wyjaśniającego winnien mieć również zastosowanie do sporów rozstrzyganych na gruncie Prawa wodnego z 2017 r. W sporządzonym uzasadnieniu organ wskazał, że odprowadzanie wód opadowych lub roztopowych bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego nie wynika z przyczyn, które leżały po stronie skarżącego, a po stronie organu administracji.
Reasumując powyższy pogląd wyrażony przez WSA w Krakowie można dojść do wniosku, że w sytuacji, w której dochodzi do odprowadzania tzw. deszczówki bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego, pomimo złożenia wcześniej stosownego wniosku, w związku z opieszałym prowadzeniem postępowania przez organ administracji istnieje możliwość podjęcia obrony w celu uniknięcia obowiązku zapłaty opłaty podwyższonej.
